A month ago today, our plane landed and after gathering our luggage we were welcomed at the airport exit by my sister and her husband and two good friends who were once our neighbors. With flowers and a banner, very classic. Very touching also. I felt a bit overwhelmed by it. It was the first step of a new journey. People have been asking me a lot: are you happy to be back, are you settled again? I am not sure how to respond. I like meeting my good friends again, I definitely like my house here (kitchen specially) and it was nice to be reunited with my cats. But the first three weeks we had to do without our container load. I mean without our bed. And I do like camping, but sleeping on a air mattress in your own house is not the same as in a tent. I came of the plane with a solid plan of cleaning up and clearing out the house and the stuff we left behind four years ago and was packed up during the house renovation. Two years ago I did something similar and cleaned top to bottom with my eldest son and even painted some walls – a quick and dirty solution to hide the worst of the wear and tear. I remember we landed at Schiphol at 7 AM, we arrived at the house by 8 AM and started cleaning within an hour. In four days all was done. Completely different story this time. Boxes were staring at me from every room it seems and I was tired after two of them. Of course I could blame my jet-lag, but I guess it was more a mental issue. I said it before: Texas took...
Almost at the end of our stay in HTX…...
posted by Gerry van Bakel
I am writing the word ‘last’ way too much on my Facebook page these days. Last visits with friends, last days at work, last bike rides…I still do remember the days that I did it all for the first time and it was so exciting. Texas took a little piece of my heart and sometimes it seems to be bigger than other days. It was a brilliant ‘holiday’, honeymoon, emigration, menopause flight or whatever you will call it. But I can recommend it to everyone. Especially if you end up somewhere that was never on your top five list. I have said it before but Houston was definitely not on my top 5 list, but the city has a tendency to grow on you. It has been very welcoming to me. I did my best to dive in head first, but I was rewarded with numerous hands stretched out to me. I met a diverse group of people and befriended many of them. We made radio together, rode bikes all across town and even beyond the Innerloop and the Sam Houston Parkway. All the way to Austin actually. We drank beer – I do love IPA -, margaritas – I mixed one myself while spinning on a bike-, and wine. And coffee of course and unsweetened ice tea. It still amazes me that in a country where it is difficult to buy yoghurt without added sugar, you can get unsweetened and freshly brewed ice tea almost anywhere. We ate breakfast tacos, for breakfast, lunch, dinner and as an after bike ride snack. I paid back in Dutch apple pie. Now we are clearing the house, Monday the movers will come to pack everything up that needs to go to our new place. We are...
Time to say goodbye…...
posted by Gerry van Bakel
Only three more Open Journals to produce and two newscasts to anchor and my time at KPFT will come to an end. And from then it is only weeks before we leave Houston Texas. I am looking forward towards our farewell road trip to LA, but today I feel really sad about leaving this all behind and it is not even a great day weather wise in Houston. It is overcast and muggy, not the famous Texas deep blue sky. But still… I know it sounds ungrateful. I have so much to be thankful for. I did have a wonderful time here, I met so many interesting, funny, brave, smart and loving people. Of course there are also others, but I try to block them from my memory. The good have the majority in my environment at least. In Houston I have learned the value of bikelanes, of people in cars who do understand what someone on a bike does in the street, of people who are willing to spend their free time to do outreach all over the city. Thanks BikeHouston, to the staff and all the volunteers. I learned the joy of riding just for pleasure, to go for a beer and ice cream and of course tacos. I bet I am going to miss those breakfast tacos. I will need to become an expert tortilla maker myself. Thanks to Toxic Shocks and all te HTX social riders. I still don’t wear a helmet when just commuting to work and I will ride in my normal work clothes and I don’t clip in on my road bike, not even for the MS150. In Houston I also learned the meaning of diversity, through the cycling community and through KPFT. I also learned the...
Ontheemd en vertrouwd...
posted by Gerry van Bakel
Even terug in Leiden, een bliksembezoek aan vrienden, familie en mijn tandarts, kapper en schoonheidsspecialiste. Ha ha, daar moesten ze bij KPFT wel om lachen toen ik antwoordde op de vraag wat ik in Leiden ging doen met: ik ga naar de kapper. Alsof er in Houston geen kappers zijn. Vast wel en zeker ook hele goede, daar ben ik van overtuigd. Maar ik en kappers, dat is geen gelukkig huwelijk. Het zal wel een jeugdtrauma zijn, maar ik heb kappers gemeden als de pest voor het overgrote deel van mijn volwassen leven. In de jaren tachtig knipte mijn jongste zus vaak mijn haar en sinds 1992 mijn lief. Tot ik in 2010 in de spiegel keek en ineens dacht: wat een oud wijf. Wat ga ik daar aan doen? Verven? Maar welke kleur? Het liefst mijn eigen kleur. Ik ging naar de kapper waar mijn zonen ook wel kwamen en vroeg om een kleurspoeling. Echte verf durfde ik niet meteen aan. Het resultaat zag er wel aardig uit, maar ik was nog niet overtuigd. Tegen mij zus in Leiden deed ik mijn beklag. Die zei je moet eens naar een goede kapper gaan, ga naar die van mij. Zo kwam ik in december 2010 bij het Haarpaleis terecht. Jolanda knipte en kleurde mijn haar en ik was verkocht. De verhuizing naar Houston gooide danig roet in het eten. Vorig jaar nog gauw gegaan voor vertrek. In februari kwam mijn zus de kapster over en werd ik weer even uit mijn lijden verlost. Kleuren doe ik geregeld zelf en dat gaat best goed. Maar maandag had ik weer dat heerlijke net van de kapper gevoel. Wat ik me van vroeger (kindertijd) niet kan herinneren, toen zat het nooit goed als ik van de kapper...
Legal Alien
posted by Gerry van Bakel
Time for a celebration because today I got my working permit with no restrictions beside that it ends two years from now. I feel a bit more independent, just the possibility of being allowed to have a (paid) job. Not that I am desperately in need of money or that I don’t have anything to do. Working to part-time (volunteer) jobs fills up my week and weekends quite enough. Looking back at the process I am still mystified and in the dark. I applied for my permit in September, and did not expect to hear about it before Christmas and when the government closed down in October due to budget quarrels in Congress I did expect more delays. In February my husband got a call: we have gotten our request for more information back, do you have another address? That was really nice of them. So I send the asked for information along with photo’s and our new address, and waited. I did not hear anything and started calling at the end of April. Was way to early, they told me. Such processes would take at least 60 days. So I waited two more weeks and got a bit anxious because on the website it is said that your application can expire. I was never sure about the time slot they would allow me. I called again and again and got a bit the feeling I was not getting anywhere. On the website my status remained the same: request for extra information has been send out. No sign they ever received my documents. Today: there was my permit. Out of the blue, a miracle. I guess somehow my documents showed up and were processed. Thanks anyway, I am happy. Finally a legal alien. –...
Half Year Celebration in our Houstonian House...
posted by Gerry van Bakel
We arrived in Houston on August 21 last year, but the first week were not ideal concerning housing. But exactly six months ago we moved into our present home. And a home it has become, at least for me. After the cats arrived at the end of October it was even better. We all love to crash at the couches after a long day at work, a nice walk in Brazos Bend or just a stroll around the garden as far as the cats are involved. They can sleep all day and are extremely pleased with our choice of furniture – three couches for three cats, so do the math. The house is only a part of feeling at home, of course. Another contribution comes from interesting workplaces, new experiences and new contacts. Learning to know life in Houston has gotten me so far a Texan driver’s license, a painting workshop, an evening with mosaic, a morning at the shooting range and new boots from the Rodeo show. We have seen local bluesbands, singer songwriters, the famous Usher and the Houston Symphony. We survived the first attack of zaza’s (cockroaches) and mosquitos, we drive an hour to see alligators and nine hours to explore the wonders of Big Bend. I have tested the water of the Gulf of Mexico as well as the poetic Rio Grande. Above all we enjoy the playful squirrels who cross the garden by traveling the phone cables that span the backyard to avoid an encounter with the cats. Have I already said I really love life in Houston? – to be continued....
Inburgeringsplicht
posted by Gerry van Bakel
Inburgeren in een nieuw land en een nieuwe stad draait eigenlijk om drie dingen: leer de taal, leer de cultuur en gebruiken en leer je medebewoners kennen. Op alle drie die fronten maak ik aardige vorderingen. Komende week mijn laatste twee Engelse lessen Advanced Writing. Op de achtergrond werkt een deel van mijn brein aan een nieuw idee, thesis statement en outline voor een tweede essay. Gisteravond met Dana en Tom naar de Mucky Duck geweest voor een optreden van Junior Brown en verder hebben we de buren al over de vloer gehad voor borrel en verjaardag en hebben we samen kerstontbijt bij hen gedaan. En afgelopen woensdag de ‘real deal’ gedaan in Texas, een bezoek aan de shooting range gebracht, genaamd TopGun. Samen met twee andere Nederlandse expat-dames ging ik op stap en kozen we voor de Ladies Day bij TopGun. Alledrie nul tot weinig ervaring al had Sylvia stiekem geoefend in het weekend op een ranch van vrienden. Dat was ook wel te zien. Zij raakte ze een stuk beter dan ik. Bij de balie kregen we uitleg over wat er mogelijk was en nadat we een waiver hadden ingevuld waarin we toegaven dat we uitsluitend zelf verantwoordelijk waren, mochten we een pistool uitzoeken. Beetje Cagney & Lacy in ons achterhoofd, Sylvia en Marie Christine kozen voor de Smith & Wesson en ik had een Glock 19. Vervolgens kregen we uitgebreid instructie. Veiligheid staat voorop. Belangrijkste regels: je gaat pas je pistool laden als je in de shooting area bent, nooit op iemand richten en houd je vinger van de trekker. Als iedereen zich daaraan houdt, kan het niet fout gaan. Na een half uur instructie en oefenen met laden, gingen we er echt voor. Oor- en oogbeschermers op voordat je de...
Mooiste cadeau
posted by Gerry van Bakel
We hebben het vaak gezegd als het gaat om onze kinderen. We hebben twee jongens, ze schelen vier jaar. Er is niks mis met enig kind zijn, maar wij vinden dat het jongere broertje het mooiste cadeau was voor zijn (bijna) vierde verjaardag. Ook al vroeg hij meteen om een banaan toen wij zo trots als een pauw met de kleine thuiskwamen. Door de jaren heen werden ze beste vrienden. Met alle gevechten die daar ook bij horen. Ik heb vaak gedacht dat ze elkaar bijna aan het vermoorden waren. Zeker toen ze steeds sterker werden en door de judo en sodurado ook steeds behendiger in allerlei vechtkunstgrepen. Als ik dan uiteindelijk toch maar eens boven ging kijken, reageerden zij vaak verbaasd. Ruzie? Nou niet echt. Daarnaast konden ze uren met elkaar spelen en namen ze het ook altijd voor elkaar op. Als de ruzie toch eens wat langer duurde, was het creëren van een gezamenlijke vijand (ouders) meestal zeer effectief. Vier maanden geleden verhuisden wij met jongste zoon naar Houston, oudste was al 18 jaar en bleef in Nederland om te gaan studeren. En vandaag zagen ze elkaar weer. Wij staan als vanouds buitenspel en doen hooguit mee in de logistiek van de bevoorrading. Ik denk dat we onze jongste hiermee het mooiste kerstcadeau van 2013 hebben bezorgd. Twee weken weer een broer in huis. – wordt...
Four is my family
posted by Gerry van Bakel
Morgenmiddag zijn we weer compleet als gezin. Na vier maanden op eigen benen. Hij in Leiden in ons oude huis en wij hier in Houston. Jongste kijkt enorm uit naar de komst van zijn oudste broer. Ik heb hem in oktober nog gezien toen ik de katten ging ophalen. Maar ik ben vooral benieuwd hoe de interactie zal zijn tussen de broers en wat hij vindt van ons nieuwe huis. Ik had wel een filmpje mee, maar dat was van de eerste dagen en sindsdien is er nog wel wat veranderd. Het gastenverblijf is er klaar voor. Woensdag zelf een U haul cargo van gehuurd en de bankjes opgehaald. In de buurt van het vliegveld. Als je het weet is het gemakkelijk te vinden. De vrouw die aan de telefoon nog zo onerverstaanbaar was, was live heel erg aardig. En onze bestelling stond er gewoon en kon mee. Thuis in no time in elkaar gezet en nu heeft jongste zoon eindelijk een bank in zijn game room en is er ook een voor de frog. Die laatste in een wilde kleur, beetje jaren zeventig design. Twee weken blijft onze oudste zoon en dat lijkt lang, maar vliegt ook zo voorbij. We willen graag dat hij wat mensen ontmoet hier. De buren, een paar vrienden. Verder de stad Houston en een stukje van Texas ontdekken. Achttien keer Nederland doe je niet effe in een paar dagen. En de broers willen ook lekker een paar dagen met de PS4 spelen, elkaar weer eens als vanaouds in de haren vliegen. Ik ben ook benieuwd wanneer de eerste ruzie gaat plaatsvinden. Waarschijnlijk later dan die tussen mij en de oudste. – wordt vervolgd. ...
Heerlijk avondje is gekomen – en weer voorbij...
posted by Gerry van Bakel
Sinterklaas kapoentje, gezongen door vijf echte Amerikanen – hoewel twee wel geboren in Nederland. Een bijzonder begin van een ouderwets heerlijk avondje. Al was het dan op 6 december. Zij hebben negen jaar in Nederland gewoond en waren wel in voor een sinterklaasviering bij ons thuis. Dat was mijn geluk, want onze zoon wilde graag Sint vieren en dat gunde ik hem ook wel. Maar met zijn drieën? Dat leek me zo zielig en desperate Dutch. De hele week lekker bezig geweest met cadeautjes bedenken, uitzoeken en kopen. En dan ga ik al gauw in de overdrive. Ik ben niet zo spilziek en ook geen hardcore shopper, maar Sinterklaascadeautjes kopen, is voor mij het toppunt van fun. Wat dat betreft mag het elke maand wel. En gaandeweg twe leuke winkels ontdekt. Een soort wereldwinkel onder de naam TenThousendVillages en een winkel met van alles en nog wat: snoep, frisdrank uit de jaren vijftig, die metalen platen met reclames voor films en concerten – ik vond er een met John Wayne: A man gotta do, what a man gotta do en heel grappig speelgoed. Ga ik zeker nog eens terug. De jongste van de deelnemers had al gauw gezien wat het grootste cadeau was en tevreden geconstateerd dat zijn naam erop stond. Hij stuiterde totdat het open mocht. De magic set werd begroet met een welgemeend ‘awesome’. Dat is het heerlijke avondje in een notendop. Het Nederlandse gedicht voor zijn vader was de openingsact en het had niet beter kunnen gaan. De volgende constateerde opgelucht: mine is in English. Al met al een geweldige avond. Van mij mag het volgend jaar weer. – wordt...
Misschien toch heimwee naar Holland?...
posted by Gerry van Bakel
Loop ik met dit blog lekker stoer te doen over het nieuwe leven van de Houstonian housewife, ga ik stiekem naar een Hollandse winkel. Goed half uur rijden van ons huis, in een zeer pittoresk oud dorpje. Met huizen uit 1902 en dergelijke. Allemaal winkeltjes voor toeristen, neem ik aan. Of Amerikanen die zich willen vergapen aan gekke medemensen. Zo heb je bijvoorbeeld de Pet Bakery, genaamd Woof, waar ze elke dag hondenkoekjes bakken. Je gaat je lieveling toch geen versnaperingen uit de PetSmart voorzetten. Verder een German Store, echte Texaanse boots, galajurken en aanverwante artikelen. En allerlei tenten waar je koffie met fudge, of beer met pretzels kunt krijgen. Maar ons doel is de Little Dutch Girlshop. En wat is daar dan te koop? Naast de houten klompen en de kleine porceleinen klompjes voor in de kerstboom allerlei typische Nederlandse producten. Die hier voor drie keer over de kop over de toonbank gaan. Het is echt een beetje shoppen bij Appie Happie, je schrikt je dood als je moet afrekenen. Maar de speculaaskruiden en de amandelspijs zijn binnen. En oliebollenmix en poedersuiker, dus Oudjaarsavond is ook geregeld. Daarnaast ketjap en sambal, santen heb ik niet gezien en ik ben vergeten ernaar te vragen. Maar wel weer limonadesiroop in de favoriete smaak van mijn zoon. Is dit nu een must? Och, het is leuk om met Sinterklaas gevulde speculaas te maken. Het is grappig om een boekje te vinden van Pietje Bell in Amerika en de tegeltjeswijsheden in Delftsblauw te bekijken. En ik kan me ook wel verheugen op ouderwetse nasi vanavond. Maar een must? Heimwee? Bijgaande foto maakte Marie Christine van mij vandaag voor de Little Dutch Girl shop. Dat jasje is meer voor geval dat we ergens binnen gaan zitten en de...
Frog krijgt kleur
posted by Gerry van Bakel
Ons gastenverblijf heeft een naam. Dat hoorde ik onlangs van onze overbuurman Joe. De vorige eigenaar noemde het de ‘frog’. Furnished Room Over the Garage. Dus zo ga ik hem ook noemen. Klinkt wel leuk, zowel in Engels als Nederlands. En nu binnenkort de eerste gast komt, is het zaak deze kamer ook eens in te richten. Zoals de rest van het huis is het een behoorlijk grote kamer en dus ben ik weer naar IKEA getogen. Al hebben we ook een een setje stoelen met poef bij de Target gekocht. En sinds deze week staat er ook een bed. Niet van IKEA, toepasselijk opgemaakt met groene lakens, die dan weer wel van onze favoriete winkel komen. Ik had beter aandelen kunnnen kopen in die zaak. De nachtkastjes komen dan weer wel uit die geel/blauwe zaak en hoeven alleen maar in elkaar gezet te worden. Je hebt altijd extra lang plezier van je aankopen. Je bent uren zoet met het in elkaar knutselen. De lampjes zijn redelijk kant-en-klaar, alleen een peertje toevoegen. Voor de garderobekast hebben we een soort inbouw gekocht, hoeven gasten niet uit hun koffer te leven. Ik moet nog even zien hoe stevig dat is als we het in elkaar gezet hebben. De voorbeelden in de winkel waren zeer wisselend. Maar ik vertrouw er altijd op dat wij het zelf beter kunnen. Op 5 december komt het bankje, waarvoor ik een jaren zeventig-cover heb gekocht. Het enige dat dan nog ontbreekt is een kleine eettafel met stoelen. Het is een beetje poppenhuis spelen op een iets grotere schaal. En ik betrap me erop dat ik het stiekem heel erg leuk vind. – wordt...
Follow Us!