Ik kon eerlijk gezegd geen originele titel verzinnen. Dit is het gewoon. Het is vandaag een jaar later. De afgelopen tijd spookte het af en toe door mijn hoofd: een jaar geleden waren we hier, deden we dat. Happy memories aan een fantastisch mooie vakantie. Prachtige landschappen, allerlei dieren zoals olifanten, giraffes, leeuwen, nijlpaarden, krokodillen en diverse kleurrijke vogels. En dan vergeet ik er geheid nog wat. En natuurlijk goed gezelschap van mijn zus en zwager. Maar op de achtergrond zeurt dan ook af en toe dat stemmetje dat me dan weer herinnert aan de gebeurtenissen op 14 november 2018. Nu een jaar geleden. Hoe letterlijk mijn leven op zijn kop werd gezet. Een jaar later ben ik wel hersteld en toch ook een beetje veranderd. Ik probeer te genieten van al het goeds in mijn leven. Mijn lief, mijn kinderen, mijn zussen en vrienden en vriendinnen. Leuk en zinvol werk, met ook leuke collega’s. Ik probeer anderen te helpen. Zoals wij vorig jaar in de ‘middle of nowhere’ hulp kregen van onbekenden. Mensen die niet wegkeken, mensen die naast hun dagelijks werk extra hulp gaven en mij houvast boden. Wat is gebleven is de – bijna – onbewuste schrikreactie als ik een foto zie van een auto op zijn kop. Of zelfs als ik in een boek (type lekkere Engelse detective – dus niks diepgaand of zo) lees hoe een van de hoofdpersonen een auto-ongeluk krijgt, over de kop gaat en ondersteboven komt te hangen en dan ook denkt: ik moet eruit voordat de auto in de fik vliegt. Hij heeft wel de tegenwoordigheid van geest om de contactsleutel om te draaien, maar goed het is dan ook een politieagent. Hij heeft ook niet keihard staan gillen. Althans zo beschrijft de auteur het...

Update: English version at the bottom De vakantie die werd geboren in een trein van Enschede naar Leiden. Op de terugweg van een uitvaart. Laten we weer naar Afrika gaan zei ik tegen mijn zus Franca. Ik woonde toen nog in Houston, wist al dat we hoogstwaarschijnlijk zomer 2017 zouden terugverhuizen. Najaar 2018 zou het moment worden. En zo geschiedde. En dit zou het eerste blog moeten worden over olifanten, giraffen en leeuwen. Over hagedissen, slangen en desnoods hele enge spinnen. Laten we beginnen met het goede nieuws. Peter en ik zijn samen en redelijk heelhuids teruggekeerd. We hebben een fantastische vakantie gehad met olifanten, giraffen en leeuwen. Zelfs een paar hagedissen. Geen slangen – maar dat vindt alleen Ruud echt erg en nauwelijks een spin gezien. Maar over al dat moois later meer. Want de reis eindigde met een ‘bang’. Of meer een driedubbele salto met een schroef. Turners krijgen er punten voor. Wij vooral veel blauwe plekken en schrammen. Een Afrika-reis met mijn zus en zwager. We vertrekken gezamelijk, maar omdat Peter en ik vier weken gaan en zij zes weken, nemen we op dinsdag 13 november afscheid van elkaar in Solitaire, Namibië. Wij zullen in drie dagen redelijk straight forward terugrijden naar Pretoria om de auto af te leveren en dan het vliegtuig in op de luchthaven van Johannesburg. Simpel genoeg zou je denken. Drie dagen om een afstand van 17 rij-uren te overbruggen. Pittig, maar met zijn tweeën zou het moeten lukken. De eerste dag rijden we stukken over asfalt en gravel door wederom prachtig landschap. De routeplanner stuurt ons vanaf Keetmanshoop linksaf naar de grensovergang bij Rietfontein. We hopen die avond een lodge in de buurt van Witdraai te bereiken. Rond 15.00u zien we dat de grensovergang bij Rietfontein...

Everyone who knows anything about Bonaire says it. And everything that you read about Bonaire mentions it too. Bonaire is underwater world champion…Anyone who visits Bonaire has to take some deep breaths and dive in. The real thing of course is scuba diving. With a big fat oxygen bottle on your back and tons of other gear and then into the deep ocean. I had some doubt about my abilities but whenever I mention them most people waive it away. And to be honest you see lots of people of all kind of walks and backgrounds doing it, so it can be something for anyone who wants to try. And now I am here it would be silly not to. And I agree. So this morning we wake up early enough to have some breakfast and be on time at the diving school. Our instructor is Edward. A Dutch guy who just sold his house in the Netherlands and moved for at least a few months to this diving paradise. So he has a lot to loose and is prepared to go the extra mile to get us through this baby scuba diving course. It is called Discover Scuba. First we are going to watch an instruction video and we do a test I had one question wrong, but was still allowed to continue with the practical introduction. I have seen pictures of people in full gear and of course on television but when you are the one putting it all on, it feels different. Heavy. Really heavy. I have trouble getting into it, I have trouble standing up and walking to the water. Not a very promising beginning. Maybe it was a sign. That I ignored. Into the water, put on your fins...

Today we did our third snowshoe trip and we like it better each time. I guess by Friday we really know how to tie them to our shoes the right way, so I don’t slip forward in them too much…:-).  Yesterday the snowshoe became quite handy while we covered the same route we did with our guide on Sunday but took it a bit farther. Today the snowshoes were really indispensable. We picked the Stone Creek trail. The drive up along Eagle Drive was already a nice winding road and our Jeep managed it without any hiccups. We did encounter a few other snowshoe hikers, but all with dogs. I guess everybody comes to Vail to ski and uses snowshoes only to walk the dogs. Only one cross-country skier did we see these past three days. If I could ski, I think I would prefer cross-country skiing above going downhill and up with the elevator the whole day. But we enjoyed the powder snow and did not regret to have it almost to ourselves. And what happens when you send two physicists out on a snowshoe trip in cold weather? It is already a classic I am afraid. Yesterday we left the backpack in the car, no need to take it down the steep stairs to our apartment -which is really cute by the way- and because we did not drink that much yesterday we did not really check the water in our bottles when we set out this morning. After half an hour snowshoe hiking we thought a water break would be a good idea. Stay hydrated everybody tells us. So we took out our water bottles…both frozen solid. I carried them under my jacket to thaw them. We survived. At home we...

Mountains, snow and a real fireplace, and on top of that -with the help from our friends from Cupertino- we can listen to the Top2000*,  a real Dutch phenomenon that I try to keep up with no matter where we are. These days it is much easier than in the early years when I was the only one who wanted to listen. I don’t go as far as to change my schedule according to the music though it always seems the best songs are played when I am not able to listen due to outdoor activities or old fashioned sleep. Today we went out for a short snow shoe trip. It was fun though a bit tame. Maybe good as a try-out but next time I would like to go a bit further and a bit off the beaten path without straying off the trail I don’t want to get lost. But today it felt like if the snowshoes were more a burden than a help. The hiking poles were much more useful. So tomorrow if weather permits we are going on our own. Probably do the same trail but hopefully we will manage to go a bit further. For the rest it is all bliss. Like living in a Christmas card. Sometimes I think: this cannot be real, it is just a little bit too much. Too white, too much powder snow. The only thing missing are three purring cats on my lap while staring into the flames. Cheers. *The Top2000 list is the result of an online election. It starts Christmas Day with number 2000 and goes on non-stop to number one at New Years Eve at midnight. Most years Queen is number one with Bohemian Rhapsody but this years The Eagles...

If everyday a new experience is all we want from life moving away to another country is a good first step. The first six months all you do is new. At least most of the time. You start with renting a house, buying a car, choosing a bank, searching for furniture you don’t detest, shopping for food you actually would like to eat, etc. After a while routine slips in quite unnoticed. Suddenly you realize I have done this before. It is not a new experience anymore but almost standard procedure. So you have to find more unusual ways to experience that same first-in-a-life-time feeling you like so much. We planned a trip to new Orleans, because we heard lots of good stories about the city. They are true, New Orleans is a fun place to be. We left Houston at the end of Thursday afternoon. I was distracted because one of my cats wasn’t one hundred percent and I worried about her. That is my excuse. My love and my son were busy gathering the carry on backpack and some last minute stuff that needed to go inside. Fortunetly enough we managed to be in the car and drive away before 4.30 pm to arrive safely on time for our 7.50 pm flight. We forgot only one thing: our suitcase. We discovered our loss when we parked the car at the airport, what to do? Going back through Houston’s nightmare rush hour and risk our flight, change our ticket to a later flight or just relax and buy some new clothes, underwear and other stuff? We sort of ‘choose’ the last, although it was not relaxed. In the end our flight had a three hour delay. So we arrived without luggage in the...

Nog één – voorlopig – laatste blog over Yellowstone. Voor eenieder die er nog nooit geweest is. Als je de mensenmassa’s ziet daar rond de geisers dan denk je dat de hele wereldbevolking al twee keer langs is geweest. Maar niets is minder waar. Ook veel Amerikanen zijn er nog nooit geweest. En dat snap ik best hoeveel Nederlanders gaan er naar de Waddenzee, de Hoge Veluwe of de mergelgrotten in Zuid-Limburg? Om maar een paar aardige plekjes in Nederland te noemen en die zijn voor iedereen toch behoorlijk dichtbij. Twee uur in de auto en dan ben je al een heel eind. Maar goed, terug naar Yellowstone. Een kijkje in het binnenste van de aarde soms. Het is tegelijk een les geschiedenis als een blik op de toekomst. En een les in nederigheid, want echt stabiel ziet het er allemaal niet uit. En net als je denkt dit ligt er zo al miljoenen jaren bij stuit je op bordjes waarop wordt uitgelegd dat deze borrelende put, die nog het meest lijkt op een pan met aardappelen die hevig staat te koken en echt wel wat lager mag, veertig jaar geleden een doodstille poel was dichtgegroeid met algen. Verderop staat een bord dat deze geiser eerst 70 meter oostwaarts tot uitbarsting kwam. Daarom staan ook overal bordjes met waarschuwingen niet van het pad af te gaan. Je weet nooit waar je instapt. En verder is het natuurlijk zaak de boel zo goed mogelijk te beschermen tegen die miljoenen bezoekers die half Yellowstone zouden kunnen plattrappen. Even een terzijde: wij vonden de bordjes wel wat seksistisch. Natuurlijk was het weer het jongetje dat de regels aan zij laars lapte en het meisje stond erbij te kijken en te gillen. Terwijl er pas echt wat te...

One of the best things to do when you are on a holiday, although it may be a good pastime at home too, is to observe other people and listen to their conversations. You may call it eavesdropping or spying, but without storing it or connecting it to identities I declare it harmless pleasure. Here in the U.S. you do not need to worry, most people are quite ready to talk to you as soon as they discover you are willing to listen. Many Europeans call it superficial, but I do value it more and more. Of course not everybody who exchanges three sentences with you becomes a lifetime friend. If that is what you expect you will be disappointed daily. But if you take it for what it is: friendly chatter, a short fun connection and then move on, those daily encounters bring you great entertainment. While we were in Yellowstone we visited the Grand Canyon there. Of course it cannot compare to its big brother in Arizona, but it is very nice. A great palette of colors, fantastic views and some beautiful falls. Although you can have a different opinion about that. At the south rim we met a woman who was clearly encouraged by her family to partake in a short hike along the rim to look at the waterfalls. She was not impressed and her feet hurt. So at one point she declared she was done with it. And seeing us and recognizing we were willing to listen she continued with the remarkable phrase: What is there to see, another waterfall? Well, water going down, I have seen it before. And then she added louder so her husband could hear her: I am good. She wasn’t going down to look...

Op de weg zelf hebben we geen beren gezien en we probeerden ons ook niet zo heel erg druk te maken over van alles en nog wat. Het was immers va-va-va-vakantie. Of dat helemaal gelukt is laat ik aan het oordeel van mijn zoons over. Maar we hebben wel wat beren gezien in Yellowstone. We horen altijd die verhalen van anderen, we zien de waarschuwingen op de campings en de beerveilige afvalbakken tot in Jackson Hole aan toe. Maar stiekem dachten wij dat het vaak rangers in een berenpak waren. Echte beren zagen wij zelden. Ooit twee in Sequioa en een in Canada in de buurt van Banff. Wel altijd braaf herrie gemaakt tijdens het wandelen, met onze kinderen hoef je dat niet aan te moedigen en vandaar waarschijnlijk nooit een beer op de weg of het pad gezien. Ook heel braaf al het eten, cosmetica en wat nog meer weggeborgen in de bear lockers die je op de campings overal vindt. Geen etensresten achtergelaten op de grond rond de kookplaats en zelfs het afgietsel van het koken in het toilet gedeponeerd. Nogmaals geen beer gezien, dus blijkbaar helpen al die maatregelen wel heel goed. Wij willen ook geen beren in de tent en van ons afval vreten, maar we willen ze natuurlijk wel eens zien. In Yellowstone kijk je dan uit naar groepjes langs de weg met camera’s. Hoe langer de rij auto’s, hoe langer de lenzen, hoe meer kans dat er een beer te zien was. Voor een bison of een groot hert stoppen er ook wel mensen, maar als ze gewapend met enorme telelenzen op stoeltjes zitten te wachten kun je er donder op zeggen dat er een oer-knuffel te zien is. Meestal op (te) grote afstand. Maar een keer zagen...

People who do know me a bit know I always enjoy a good cup of coffee. A nice double shot cappuccino in the morning and you better do not make the milk not hot enough and after both lunch and dinner at least two espresso’s. That is not always easy to obtain here in the States, although compared with twenty years ago the U.S. has evolved quite well concerning good coffee I should say. After the Starbucks revolution you can find good coffee shops all around the country and especially in the bigger cities you shouldn’t have a problem to find one. Of course at home I don’t have a problem, one of our first purchases after we moved to Houston was a decent espresso machine. For me the only complaint left is with the restaurants we visit. Drinking coffee after dinner is not a habit most Americans nurture so even very good restaurants don’t see use for a espresso machine. They can serve you drip coffee, sometimes with a vanilla or hazelnut flavor but that is the end of it. While camping we don’t bother to make coffee at the campground because we do not like instant coffee and we always forget to bring our campsite espresso maker. I settle for tea, but it is a nice surprise to find a good espresso bar as we did in Jackson Hole. Jackson Hole is the town closest to Grand Teton and Yellowstone when you drive up from Salt Lake City. The owner was a Hungarian from Romenia, called Sebastian, and he also employed his brother and sister during the summer although they later told us they did not like it. But their espresso was good and they also made some extremely nice smoothies with...

A long time ago my true love and I struck a deal that suits us both perfectly. On vacations he cooks and brings the children to bed while I do the dishes. Secretly I think I got the best part of this agreement because we are camping most of the times and would have limited equipment with us. Even if we used everything it would only contain three pots, four plates, four sets of cutlery and three mugs. How much work is that to clean anyway? This year was no difference except that our eldest son pitched in with the cooking while his girlfriend would help me with the washing up. So we needed to add one more plate to the pile. In return for our meager efforts we were served some of the best meals ever. I guess everybody agreed that the hamburgers they made at Norris campground in the heart of Yellowstone were the very best. A burger does not get any better. Besides the burger festival we had some fantastic chicken-on-a-can. An old time favorite because the can with beer or soda on which you place the chicken keeps it moist so even the white flesh never becomes dry. It looks quite funny too. Just putting some good steak on the barbeque almost became a bit too easy but we did not discarded it. Now I have only talked about the food we prepared ourselves, but we have been dining out too. – to be continued....

I chose quite a challenging headline for my first real blog about our most recent vacation. It could easily lead to an ongoing ramble about nature’s wonders in Wyoming. When you start thinking about Yellowstone the first thing that comes to your mind is probably a geyser. Old Faithful is the most famous one. Every 90 minutes he starts sprouting water and steam. Mammoth Springs is maybe my favorite. Terraces in white, orange and pink, some with surfaces so smooth they work like a mirror. Water is flowing over it and adding more colors. The distinctive smell of eggs going bad could not discourage me, though I saw some people walking around while pinching their nose firmly. I took some pictures, and I took some more. In the coming weeks I have to go through them and be very picky about which ones to keep. Otherwise I can never show them to anyone. Who wants to sit and watch hundreds of pictures of some geysers, hot pools and steaming mud pots? The colors of Yellowstone are maybe its most amazing feature. Places who look like someone has spilled some strange looking oil paint. It is slowly seeping into the ground leaving just a trail. I can recommend this place to everyone. It is truly awesome. – to be continued.      ...