Hieperdepiep hoera (…)
Kan dat eigenlijk wel? Hieperdepiep hoera zeggen over iemand die vandaag 92 jaar zou zijn geworden, ware het niet dat hij al in 1991 is overleden. Ons vader. Gerard van Bakel. Ik ben zijn jongste dochter en naar hem vernoemd. Afgelopen weekend met een aantal van mijn zussen samen gegeten. Als een soort eerbetoon, al kwam hij niet echt ter sprake. Er zijn allerlei andere issues en hij is ook al heel lang dood.
Hij was 64 jaar toen hij stierf en dat vond ik toen best oud. Niet echt hoogbejaard en ook niet dat ik dacht het is wel mooi geweest, maar ook niet echt shocking jong. Ik was tenslotte pas 25 jaar en 64 leek eindeloos ver weg. En ook nog zo’n getal uit een liedje van de Beatles. Toen de vader van een goede vriendin in de zomer van 2017 overleed op 64-jarige leeftijd leek het ineens veel jonger. Pas tijdens de uitvaart drong het ineens tot me door. Zo oud, of zo jong eigenlijk was ons vader ook. En nu mijn zussen een voor een de zestig induiken en ik vorige maand 53 ben geworden, klinkt 64 jaar steeds jonger.
Het had natuurlijk gekund, dat mijn ouders allebei nog zouden leven. Het komt voor. Hoe zou dat dan nu zijn? Hoe zou hij eruit zien? Soms mijmer ik erover hoe het voor mijn kinderen zou zijn geweest als zij hun opa wel zouden hebben gekend. Zou dat een mooie band zijn geweest? Is het erg dat zij hem moeten missen? Mis ik hem wel eens?
Ik zeg altijd ik voel me thirtysomething, mijn ideale leeftijd en toen was mijn vader al geruime tijd dood. Maar soms zou ik wel even terug willen naar die tijd voor zijn dood, de jaren tachtig. Niet omdat toen alles beter was, of omdat ik het allemaal heel anders zou willen doen. Maar om juist die hele gewone kleine dingen nog een keer over te kunnen doen. Nog een keer te ervaren. Herinneringen maken, heet dat tegenwoordig. Dat kan ik natuurlijk beter met mijn kinderen doen.
-wordt vervolgd.
Ja toen was 64 nog redelijk oud, nu is het eigenlijk heel jong. Tijden veranderen en ik kan mij indenken dat je nog wel eens even heel kort terug zou willen naar die tijd.
Leuk geschreven groetjes Annie.