Ons moeder’s verjaardag
Vandaag zou je 90 jaar zijn geworden. Maar dit is inmiddels de derde verjaardag die je niet meer meemaakt. Die steeds minder mensen van jouw generatie meemaken. Het rijtje van jouw broers, zussen en kouwekanters wordt elk jaar kleiner. Nog vier zijn er over, want dit jaar overleed ook je jongste zusje. Bij jouw begrafenis sprak ze in de kapel nog namens de Sprengers. Zo snel kan het gaan.
Ik denk niet dagelijks aan je, ik droom niet van je en ik zie je ook nooit ogenschijnlijk ergens lopen. Dat heb ik met ons vader in het begin wel gehad. En van Elsa heb ik zeker drie keer nog gedroomd. Maar als ik aan je denk, komen er wel veel beelden naar boven en ik denk dat ik je stem nog goed zou herkennen.
Soms kom ik jouw jaartal tegen. Zoals laatst toen ik iemand interviewde voor de radio die ook in 1929 geboren was en in 1966 met vrijwilligerswerk was begonnen en nog steeds helpt bij het rondbrengen van maaltijden. Die vrolijk vertelde over de APK die hij daags voor kerst moest ondergaan.
Wij hielden dit jaar ons kerstdiner op eerste kerstdag. Ook weer zonder jou. En dan vraag ik me soms even af, stel dat…? Je nog geleefd had, geen last van dementie zou hebben gehad, hoe had je dan hier aan tafel kunnen zitten tussen Annie en Esther in. Je had ongewtijfeld een kaarsje voor me gebrand tijdens onze reis in Afrika. En misschien was die gedachten alleen al wel genoeg.
Vier het leven, elke dag opnieuw.
-wordt vervolgd.
Follow Us!