Kalkoen met kerst
Na de kalkoen met Thanksgiving gingen we voor het hoofdgerecht gisteravond weer voor kalkoen. Op de Big Green Egg natuurlijk. De meesterkok zelf was niet helemaal tevreden, want de pootjes nog te roze. Maar hij was maar wat lekker. En veel te veel, dus de roze stukken hebben we gewoon links laten liggen. Die piepen we straks wel op in de microwave.
Oudste zoon zorgde voor een fameus groentegerecht dat we tot voorgerecht hadden gebombardeerd om het beter tot zijn recht te laten komen: gekarameliseerde witlof. Hij serveert dat rustig op vrijdagavond aan zijn vrienden als ze bij hem een biertje komen drinken en ook graag een snackje erbij willen hebben. Ik heb geen chips in huis, maar wel witlof, die kan ik karameliseren? Zie je het voor je? De reactie van die gasten. Maar ze gaan allemaal om en dat snap ik best. Want ze zijn verrrukkuluk. (Campertspelling, ik waarschuw alvast geen boze Taalvoutjes-brieven. Wel graag die andere kwestie: karameliseren staat niet in het groene boekje, wie weet de goede spelling?).
Iedereen gaat om? Nee, zijn kleine broer blijft dapper weerstand bieden. Mijn stoofpeertjes vindt hij dan weer wel geweldig lekker. Geen Giezer Wildemannen, maar Red Anjou. En in partjes, want ze zijn erg groot. Everything is bigger in Texas, heb ik dat al eens gezegd? En als pa en ma even uitbuiken op de bank en de jongens lekker aan het spelen zijn met de cadeaus van Santa, besluiten ze op een gegeven moment een supertoetje te maken: chocoladesoufflé. Wat kan ik erover zeggen? Niet te vaak doen. Dan gaat het niet goed. Te lekker om te beschrijven en zeker met die Riesling erbij. Voor de goede orde, Michelle dronken we bij het voorgerecht.
– wordt vervolgd.
- De tafel
- Mousserend wijntje bij het voorgerecht
- Voorgerecht
- De kalkoen
- Chocoladesoufflé
Follow Us!