Ontheemd en vertrouwd

Posted on aug 12, 2014 in Moving | 1 comment

Even terug in Leiden, een bliksembezoek aan vrienden, familie en mijn tandarts, kapper en schoonheidsspecialiste. Ha ha, daar moesten ze bij KPFT wel om lachen toen ik antwoordde op de vraag wat ik in Leiden ging doen met: ik ga naar de kapper. Alsof er in Houston geen kappers zijn. Vast wel en zeker ook hele goede, daar ben ik van overtuigd. Maar ik en kappers, dat is geen gelukkig huwelijk. Het zal wel een jeugdtrauma zijn, maar ik heb kappers gemeden als de pest voor het overgrote deel van mijn volwassen leven. In de jaren tachtig knipte mijn jongste zus vaak mijn haar en sinds 1992 mijn lief.

Tot ik in 2010 in de spiegel keek en ineens dacht: wat een oud wijf. Wat ga ik daar aan doen? Verven? Maar welke kleur? Het liefst mijn eigen kleur. Ik ging naar de kapper waar mijn zonen ook wel kwamen en vroeg om een kleurspoeling. Echte verf durfde ik niet meteen aan. Het resultaat zag er wel aardig uit, maar ik was nog niet overtuigd. Tegen mij zus in Leiden deed ik mijn beklag. Die zei je moet eens naar een goede kapper gaan, ga naar die van mij.

Zo kwam ik in december 2010 bij het Haarpaleis terecht. Jolanda knipte en kleurde mijn haar en ik was verkocht. De verhuizing naar Houston gooide danig roet in het eten. Vorig jaar nog gauw gegaan voor vertrek. In februari kwam mijn zus de kapster over en werd ik weer even uit mijn lijden verlost. Kleuren doe ik geregeld zelf en dat gaat best goed. Maar maandag had ik weer dat heerlijke net van de kapper gevoel. Wat ik me van vroeger (kindertijd) niet kan herinneren, toen zat het nooit goed als ik van de kapper thuiskwam. Haarpaleis heet nu Haar Atelier, maar kwaliteit is onverminderd goed. Wat ook niet veranderd is, is mijn aarzeling om een nieuwe kapper te zoeken. Mijn wantrouwen tegen onbekende kappers is er niet minder op geworden. Er zit maar een ding op.

– wordt vervolgd.